دو برگه ی گینگو
یوهان ولفگانگ گوته
برگ این درخت که ازمشرق به بوستان من سپرده شده است،
معنایی نهفته برای ذوق، چونان تهذیب برای دانایان، ارزانی می کند.
آیا این " یک " وجود زنده است که خود را در خویش قسمت کرده،
یا اینها دو تایند وچنین می کنند که آدمی آنها را " یک " انگارد؟
اندیشه ی راست را به پاسخ این سؤال شاید که یافته ام:
تو از ترانه های من در نمی یابی که من یکی و دو تایم؟
دیوان غربی-شرقی: زلیخا نامه
Johann Wolfgang Goethe: Westöstlicher Divan
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر