tag:blogger.com,1999:blog-13762601380515405852024-03-20T21:27:41.905-04:00دو برگه ی گینگو GINGO BILOBAGINGO BILOBA:دو برگه ی گینگو//
ترجمه های ح. م. پوریاH.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.comBlogger14125tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-41783346676752262452013-03-06T18:49:00.001-05:002013-03-06T18:54:39.106-05:00بورخس و من -- خورخه لوئیس بورخس<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_DHAWD87vyKsy-8E7KHgDcJFSERr_6pv61ka6U-SbElgTfUQAajPMVe46VnmYsf8ppol78oFZKAWrU5F7RCnWbdrqI_KlbJq0lk8E4ojysaCCf33Qg3ANtDF35uiXV0sQnNHqvVsVPgg/s1600/borges.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_DHAWD87vyKsy-8E7KHgDcJFSERr_6pv61ka6U-SbElgTfUQAajPMVe46VnmYsf8ppol78oFZKAWrU5F7RCnWbdrqI_KlbJq0lk8E4ojysaCCf33Qg3ANtDF35uiXV0sQnNHqvVsVPgg/s1600/borges.jpg" height="273" width="320" /></a><span style="color: red;"><span style="font-size: large;"><b>بورخس و من</b></span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="color: red;"><span style="font-size: large;"><b>خورخه لوئیس بورخس</b></span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">اتفاقات بر او می افتند، آن دیگری، بر بورخس. من در بوینس آیرس قدم می
زنم و می ایستم، شاید اکنون کمابیش ماشین وار، تا به کمان یک راه ورودی و
دروازه ی آهنی نگاه کنم؛ اخبار بورخس از طریق پست به من می رسند و نامش را
روی اوراق رای دانشگاهی و در واژه نامه های زندگی نامه یی می بینم. من
ساعت های شنی را دوست دارم، نقشه ها را، حروف چینی های قرن هجدهم را، ریشه
یابی لغات را، طعم قهوه را، و نثر رابرت لوئیس ستیونسن را؛ او نیز در این
ترجیحات شریک است، اما همراه با خود بینی یی که آنها را به صفات یک
بازیگر تبدیل می کند. اغراق خواهد بود اگر گفته شود که رابطه ی ما رابطه
یی خصمانه است؛ من زندگی می کنم، من به زندگی کردن ادامه می دهم، تا بورخس
بتواند ادبیات اش را بسازد؛ و آن ادبیات وجود مرا توجیه می کند. برای من
دشوار نیست که اعتراف کنم که او چند صفحه یی قابل اعتبار به دست آورده
است، ولی این صفحات نمی توانند مرا نجات دهند، شاید به این دلیل که که
آنچه که خوب است دیگر متعلق به هیچ کس نیست، نه حتی به او، آن دیگری، بلکه
به زبان یا به سنت. در هر حال سرنوشت من این است که از بین بروم، بطور
قطع، و تنها لحظه یی از من شاید در او به زندگی ادامه دهد. اندک اندک من
میدان را به او واگذار می کنم، تمام زمین را، اگر چه از عادت منحرف بزرگ
نمایی و مغلطه گری اش به خوبی آگاهم. سپینوزا دریافت که همه چیز در تکاپوی
آن است که در طبیعت خود پا فشاری کند؛ آرزوی ابدی سنگ این است که سنگ
باشد و ببر یک ببر. من در بورخس ماندگار می شوم، نه در خودم ( با فرض
اینکه کسی هستم)، و با این همه خود را کمتر و کمتر در کتاب های او می
شناسم تا در بسیاری کتاب های دیگر، یا در جوانه های نواخته شده بر یک
گیتار. سال ها قبل تلاش کردم که خود را از او آزاد کنم، و از اسطوره شناسی
حومه های شهر به سراغ بازی های با زمان و بی نهایت رفتم، ولی اکنون آن
بازی ها همه متعلق به بورخس اند، و من باید به فکر چیزی دیگر باشم. چنین
است که زندگی من یک پرواز است، من همه چیز را می بازم و همه چیز متعلق به
فراموشی است، یا به او.</span></div>
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">نمی دانم کدام یک از ما دو تن است که این صفحه را می نویسد. </span></div>
<br />
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Jorg<span style="font-size: large;">e Luis Borges: "Borges and I"</span></span><br />
<span style="font-size: large;">Translation from English translation by Anthony Kerrigan; </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">In <i>A Personal Anthology</i> (Castle Books; 1967).</span></div>
</div>
H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-33109593344778739702013-03-03T13:37:00.000-05:002013-03-03T13:39:02.410-05:00" او" :یاد داشت هایی از سال ١٩٢٠ -- فرانتس کافکا <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<a href="https://d33ex4wp0jsts.cloudfront.net/productions/kafka-fragments-by-netia-jones/images/large.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://d33ex4wp0jsts.cloudfront.net/productions/kafka-fragments-by-netia-jones/images/large.jpg" width="320" /></a><span style="color: red;"><span style="font-size: large;">" او" </span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="color: red;"><span style="font-size: large;">یاد داشت هایی از سال ١٩٢٠ </span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="color: red;"><span style="font-size: large;">فرانتس کافکا </span></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او در هیچ وضیعتی به قدر کفایت آماده نیست؛ ولی از این بابت حتی نمی
تواند خود را ملامتی کند، چرا که کجا در این زندگی که چنین زجرآلود هر
لحظه آماده بودن را طلب می کند وقتی برای آماده شدن هست، و اگر هم وقتی
بود، آدمی آیا می توانست خود را آماده کند پیش از اینکه بداند تکلیف چیست،
یعنی آیا بشر اساسا یارای یک تکلیف طبیعی ، و نه تکلیفی تنها مصنوعا
ساخته و پردا خته شده، را دارد؟ از اینرو ست که او مدت ها ست له و لورده
شده است، عجب - ولی تسلی بخش هم، که او برای این یکی از همه چیز کمتر
آماده بود. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">هر آنچه که او می کند به واقع در چشمانش به طرزی خارق
العاده نو می آید، اما متناسب با این انبوه نا ممکن نوئی، نیز به طرزی
خارق العاده ناشیانه، به دشواری تحمل پذیر، ناتوان از به تاریخ درآمدن،
نابود کننده ی زنجیره ی نسل ها، و موسیقی هستی را که تاکنون دست کم اشاره ی
از آن شنیده می شده است برای اولین بار تا قعر اعماق خاموش گر. گهگاه در نخوت خویش برای هستی بیش از برای خویش هراسناک است. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او با یک زندان می توانست کنار بیاید. زندانی از آب درآمدن - این می
توانست هدف یک زندگی باشد. اما این زندان قفسی میله دار بود، بی تفاوت و
پرغرور، هم چون در خانه ی خود از لابلای میله ها هیاهوی جهان به درون و
بیرون آن هجوم می آورد،زندانی در واقع آزاد بود، می توانست سهمی از هر چیز
داشته باشد، هیچ چیز آن بیرون از دستش دور نبود، حتی توانش را داشت که
قفس را رها کند و برود، فاصله ی بین میله ها دراز بود، او حتی زندانی هم
نبود. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او چنین حس می کند که از آنرو که زندگی می کند خود را به بیراهه می
کشد. از این نقیصه آنگاه دوباره شاهدی می سازد برای اینکه او زنده است.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">جمجمه اش خود راه را برو کج می کند. با ضربه یی بر پشانی اش پیشانی خود را به خون می کشد.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او خود را بر این زمین دربند حس می کند، در تنگنا، اندوه،
ناتوانی، خیال جنون آمیز زندانیان در او فوران می کنند، هیچ تسلایی او را
تسلی نمی دهد، از آنرو که تسلایی بیش نیست، تسلایی نحیف و سرسام آور در
برابر واقعیت زمخت زندانی بودن. اما اگر از او بپرسند که او به واقع می
خواهد چه داشته باشد، قادر به جواب دادن نیست، زیرا که او - و این از قوی
ترین براهین اوست - از آزادی تصوری ندارد.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">برخی تیره بختی را به استناد خورشید انکار می کنند، او خورشید را به استناد تیره بختی انکار می کند.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">حرکت خود آزارنه، پر پیچ و خم، اغلب برای مدت ها درنگ آمیز اما در
اساس توقف ناپذیر امواج سراسر زندگی، زندگی دیگری و خود، او را رنج می
دهد، چرا که با خود اجبار بی پایان اندیشیدن را به همراه می آورد. گهگاه
چنین به چشمش می آید که این رنج پیشاپیش رخدادها می رسد. وقتی می شنود که
قرار است دوستش را فرزندی به دنیا بیاید، در می یابد که او از این بابت از
پیش همچون اندیشه گری قدیم رنج برده است. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او به دو گونه می بیند: اولی گونه ایست آرام، از زندگی انباشته،
عاری از لذتی خاص و ناممکن از مشاهده، سنجش، جستجو، از جاری شدن. شمار و
امکان آن بی انتها ست، حتی یک شپشک محتاج شکافی به نسبت بزرگ است تا برای
خود جا باز کند، برای این کار ها ولی هیچ مکانی لازم نیست، حتی آنجا که
تنگ ترین شکافی نیست، آنها می توانند در آمیخته باهم هزارها و چندین
هزارها زندگی کنند. این گونه ی اول است. اما گونه ی دوم آن لحظه یی ست که
آدمی از قرار فرا خوانده شده است که حساب پس دهد، صدایی از او بر نمی آید،
دوباره در مشاهده غوطه ور می شود و...حالا ولی بدون هیچ چشم اندازی در
پیش رو دیگر نمی تواند در آن موج بزند، سنگینی می کند و با یک ناسزا غرق
می شود.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">ماجرا از این قرار است : سالها پیش یک بار، بی تردید به
قدر کافی اندوهگین، بر دامنه ی لارنتسیبرگ نششته بودم. آرزوهایم را برای
زندگی مرور می کردم. حاصل آنکه این آرزو از همه مهم تر یا شادمان تر خود
را نشان داد که برای خود نگاهی از زندگی بیابم ( و - این لزوما مرتبط بود
- بتوانم دیگران را کتبا در این باره متقاعد کنم) که مطابق آن زندگی سقوط
و صعود سنگین و طبیعی خود را حفظ کند، اما در عین حال با همان وضوح و
روشنی همچون یک هیچی، یک رویا، همچون معلق بودن دانسته شود. آرزویی زیبا
شاید، اگر آنرا درست آرزو کرده بودم. همچون آرزوی با ضربات مشقت بار و
چیره دستانه و موزون یک چکش میزی را ساختن و با اینهمه هیچ کاری نکردن، و
علی الخصوص چنان نکردن که کسی بتواند بگوید: "برایش چکش زدن یک هیچی است
"، بلکه "برایش چکش زدن براستی چکش زدن است و در همان حال یک هیچی"، که
بدان ترتیب چکش زدن حتی جسورانه تر، حتی مصمم تر، حتی واقعی تر، و اگر
بخواهی، حتی دیوانه وارتر می شد.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">اما او به هیچ وجه نمی توانست چنین آرزو کند، زیرا آرزوی او آرزو
بنود، تنها یک دفاع بود، از هیچی یک شهروند ساختن بود، نسیمی بود از زنده
دلی که او می خواست به هیچی یی دهد که آنروز ها او به دشواری گام های نخست
خود در آن را بر می داشت، اما آنرا از پیش همچون عنصر خود حس می کرد.
آنروز ها این نوعی از وداع بود که او با دنیای خیالی جوانی کرده بود،
وداعی که از قضا او را هرگز نه بلا واسطه، بلکه تنها به واسطه ی گفته های
همه ی صاحب اعتباران این سو و آن سو فریفته بود. و چنین بود که ضرورت "
آرزو" به وجود آمده بود.</span> </div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او تنها خود را به اثبات می رساند، تنها برهانش خود اوست، تمام
مخالفانش او را بلافاصله شکست می دهند، اما نه از آنرو که او را ابطال می
کنند (او ابطال ناپذیر است)، بلکه از آنرو که خود را اثبات می کنند.</span></div>
<br />
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">همه ی پیوند های بشری بر این مبنا استوارند که یک فرد به
نظر می رسد که با موجودیت توانمند خود افراد دیگر را که در نفس خود
غیرقابل ابطال اند ابطال کرده است. برای این افراد این شیرین است و تسلا
بخش، اما جای حقیقت اینجا خالیست و از اینرو تداومی نیز در کار نیست<span style="font-size: large;">. </span> </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"></span></div>
<div style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-size: large;">او پیش از این جزیی از گروهی به یادگار ماندنی بود. دورادور مرکزی
به بلندی در آمده در آرایشی در نهایت تامل، نماد هایی از نظامی گری،
هنرها، علوم، صنعت گری ها گرد آمده بودند. یکی از این همه او بود. امروز
آن گروه مدت هاست فرو پاشیده است یا دست کم او آن را ترک کرده است و راه
زندگی را به تنهایی طی می کند. حتی حرفه ی سابقش را ندارد، بلکه از یاد
برده است که آن روزها چه چیز را به نمایش در می آورد. شاید همین فراموشی
اسباب اندوهی، نا امنی یی، نا آرامی یی خاص، تمنایی خاص برای روزگاران
گذشته که امروز را تیره و تار می کند را فراهم می کند. و با این همه این
تمنا عنصری مهم از زنده دلی یا شاید خود آن است. </span></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او محض زندگی شخصی خود زندگی نمی کند، او محض اندیشه های
شخصی خود فکر نمی کند. برای او انگار که او تحت اجبار خانواده یی زندگی و
فکر می کند که خود به واقع لبریز از زنده دلی و توان اندیشیدن است، اما
برای آن، مطابق قانونی برای او نامعلوم ، او حکم ضرورتی صوری را دارد. به
خاطر این خانواده ی ناشناس و این قانون نا معلوم او نمی تواند به خود رها
شود. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">گناه نخستین، خطای کهنی که بشر مرتکب شده است در اتهامی
است که بشر وارد کرده است و از آن در نمی گذرد که بر او ستمی رفته است،
که گناه نخستین بر او مورد ارتکاب قرار گرفته است.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">در برابر دکه ی کتاب فروشی کازینلی دو کودک خردسال پرسه می زدند،
پسری حدود شش سال، دختری هفت ساله، با لباس هایی زیبا، مشغول صحبت از خدا و
گناه ها. من پشت سرشان ایستادم. دخترک، احتمالا کاتولیک، تنها دروغ گویی
به خدا را گناهی واقعی می دانست. با لجاجتی کودکانه پسرک، احتمالا
یک پرتستان، می پرسید، پس دروغ گویی به آدم ها یا دزدی چه؟ "آن هم گناه
خیلی بزرگی ست"، دخترک جواب داد، "ولی نه بزرگ ترین گناه، فقط گناه های در
برابر خدا بزرگ ترین گناه ها هستند، ما برای گناه های نسبت به آدم ها
اعتراف را داریم. وقتی من اعتراف می کنم، بلافاصله فرشته دوباره پشت من می
ایستد، ولی وقتی من گناه می کنم، شیطان پشت سر من می آید، فقط آدم او را
نمی بیند." و خسته از نیمه جدی بودن خود روی دو پاشنه اش چرخید و گفت: "می
بینی، کسی پشت سر من نیست." پسرک به همان شکل چرخی زد و چشمش به من
افتاد. "می بینی"، پسرک بدون ملاحظه ی اینکه من باید آنرا می شنیدم، یا
شاید بدون اینکه در باره ی آن فکر کند گفت، "پشت سر من شیطان ایستاده
است." " او را من هم می بینم," دخترک جواب داد، "ولی منظور من او نیست."</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او خواهان تسلا نیست، اما نه از آنرو که آنرا نمی خواهد
-کیست که آنرا نخواهد- بلکه از آنرو که جستن تسلا به این معنی است که آدمی
زندگی اش را وقف این کار کند، همواره در مرز هستی خود، تقریبا خارج از آن
زندگی کند و دیگر به دشواری بداند که برای کیست که آدمی تسلا را می جوید و
بدینرو هرگز در موقعیتی نباشد که تسلایی موثر بیابد، موثر و نه واقعی ،
چرا که چنین تسلایی وجود ندارد. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او از خود در برابر تثبیت حدودش توسط همنوعان دفاع می کند. آدمی،
حتی اگر معصوم باشد، تنها بخشی از دیگری را می بیند که توان و نحوه ی
نگاهش بدان می رسد. او، همچون همه، اما در نهایت اغراق، میل آن دارد که
خود را به همان مقدار محدود کند که همنوع اش یارای دیدن او را دارد. اگر
رابینسون بلند ترین، یا درست تر، قابل رویت ترین نقطه ی جزیره را ترک
نکرده بود، بخاطر راحتی یا فروتنی یا ترس، یا اشتیاق، به سرعت تلف شده
بود؛ اما از آنجا که بدون توجه به کشتی ها و دوربین های ناتوان شان آغاز
به سیر و سیاحت و لذت بردن از همه ی جزیره ی خود کرد، خود را زنده نگاه
داشت و بالاخره در نتیجه یی البته ضروری برای ادراک پیدا هم شد.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">"تو از نیاز خود یک فضیلت می سازی."</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">"اول اینکه
همه این کار را می کنند، و دوم اینکه دقیقا همین کار است که من نمی کنم.
من باتلاق را خشک نمی کنم، بلکه در بخار تب آلود آن زندگی می کنم."</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">"دقیقا از همین است که تو فضیلت ات را می سازی."</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">"مثل
همه، همانطور که گفتم. به علاوه من این کار را فقط به خاطر تو می کنم.
برای آنکه با من مهربان بمانی، بر روح خودم آسیب را می پذیرم."</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">همه چیز بر او مجاز است، الا خود را فراموش کردن، که با آن دوباره
همه چیز بر او البته ممنوع می شود، به غیر از آن یک چیز که برای کل در
لحظه یی ضروری است.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">تنگنای هوشیاری تحمیلی است اجتماعی.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">همه ی فضیلت ها
فردی اند، همه ی رذیلت ها اجتماعی. آنچه فضیلت اجتماعی قلمداد می شود،
همچون عشق، از خود گذشتگی، انصاف و فداکاری چیزی جز رذیلت های اجتماعی که
بطرز "حیرت آوری" بی رمق شده اند نیست.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">تفاوت میان "آری" و "نه" یی که او به همعصرانش می گوید، یا به کسانی
که در واقع باید به آنها بگوید، می تواند مشابه تفاوت میان میان مرگ و
زندگی باشد و برای او نیز تنها به این صورت اشاره وار قبل فهم است.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">علت آنکه قضاوت آیندگان درباره ی افراد درست تر از قضاوت
همعصران است در فرد مرده است. آدمی تنها پس از مرگ است که به سیاق خود
شکوفا می شود، تنها زمانی که آدمی تنهاست. مرده بودن برای فرد همچون شنبه
عصر است برای اجاق روب که بدن اش را از دوده می شورد. آنگاه معلوم خواهد
شد که آیا همعصران به او بیشتر آسیب رسانده اند یا او به همعصران؛ در این
حالت اخیر او مرد بزرگی بوده است.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">توان نفی کردن، این طبیعی ترین بیان ارگانیسم جنگنده و
همواره در حال تغییر، نو شدن، از بین رفتن و دوباره زنده شدن بشری را ما
همواره داریم، اما شهامت آن را نه، چرا که زندگی کردن نفی کردن است، و نفی
کردن از اینرو آری گفتن.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">با اندیشه های در حال زوالش او نمی میرد. زوال یافتن تنها
جلوه ایست ظاهری در اندرون دنیای درونی (که پابرجا می ماند حتی اگر تنها و
تنها یک ایده باشد)، یک جلوه ی ظاهری طبیعی همچون همه ی جلوه های دیگر،
نه شادی بخش و نه اندوهناک.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">جریانی که او بر خلاف آن شنا می کند چنان پر شتاب است که گهگاه در
نوعی از پریشان خیالی از آرامش ملال آوری که در آن دست و پا می زند دچار
اضطرار و یاس می شود؛ چنین بی اندازه دور در یک لحظه ی درماندگی به عقب
رانده شده است.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او تشنه است و از چشمه تنها به واسطه ی یک بوته زار جدا افتاده است.
اما او به دو پاره تقسیم شده است، یک پاره کل را زیر نظر گرفته است، می
بیند که او اینجا ایستاده است و چشمه همین کنار است. پاره ی دوم اما چیزی
درنظرش نمی آید، حد اکثر همین قدر فهمیده است که پاره ی اول همه چیز را می
بیند. اما از آنجا که چیزی درنظرش نمی آید نمی تواند آب بخورد.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او نه پر شهامت است و نه سبک سر. اما هراسناک هم نیست. یک
زندگی آزاد او را به هراس نمی انداخت. اکنون برای او چنین زندگی یی تحقق
نیافته است، اما این هم او را دچار تشویش نمی کند، چرا که او هیچ گونه
نگرانی از بابت خود ندارد. اما کسی برایش به تمامی ناشناخته هست که از
بابت او -تنها از بابت او- نگرانی هایی بزرگ و دائمی دارد. این نگرانی های
مربوط به اوی آن کس، خاصه دائمی بودن آنها، او را گهگاه در ساعات خاموش
ترش سر دردهایی زجرآور سبب می شوند. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او را از برخاستن سنگینی یی خاص مانع می شود، احساسی از
مصونیت در همه حال، چیزی شبیه یک بستر که برای او آماده شده است و تنها به
او تعلق دارد؛ اما مانع آرام گرفتن اش بی قراری یی است که او را از بسترش
بیرون می راند، وجدان، تپش بی پایان قلبش، ترس از مرگ، و اشتیاق برای
ابطال آن، اینها همه نمی گذارند که آرام بگیرد و او دوباره بر می خیزد.
این بالا و پایین شدن، و مشاهداتی تصادفی، گذرا و نامربوط بدست آمده در
این راه زندگی او هستند.</span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;">او دو حریف دارد. اولی بر او از پشت سر فشار می آورد، از
جانب مبداء. دومی راه پیش روی اش را سد کرده است. او با هردو در جدال است.
در واقع اولی او را در نبرد با دومی حمایت می کند، زیرا که می خواهد او
را به جلو براند، و به همین ترتیب دومی او را در نبرد با اولی حمایت می
کند؛ چرا که او را عقب نگاه می دارد. اما اینها همه در مقام نظر است. زیرا
اینجا تنها این دو حریف نیستند، بلکه خود او هم هست، و چه کس به واقع از
نیات او خبر دارد؟ با این وصف رویا ی او این است که یک بار در لحظه یی
پوشیده از چشم ها - و این البته ،مستلزم یک شب است، شبی که به تاریکی آن
هیچ شبی نبوده است - از صف نبرد بیرون بجهد و به واسطه ی تجربه اش در نبرد
به مقام داوری حریفان در حال جنگ خود ارتقا یابد. </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Franz Kafka: "ER"</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: large;">Aufzeichnungen aus dem Jahre 1920 </span></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
<br /></div>
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
<br />
<br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;">
</div>
</div>
H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-14777687643634547132012-04-17T10:01:00.001-04:002012-04-17T10:32:45.322-04:00دیوار<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTjRXaFWwNWLCML8WDL7dWhCqKr20QCY-NKcix00bhez-ODAOB9g9fIIFncbYBkZd12HSJLXg6kKFnrAuvOVpGg-JBIw6eOQSs457RNloSHOqDe8C2ADSy1NQjlgCtDZQzMEtOUt6wMVM/s1600/ruinous_brick_wall_29.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTjRXaFWwNWLCML8WDL7dWhCqKr20QCY-NKcix00bhez-ODAOB9g9fIIFncbYBkZd12HSJLXg6kKFnrAuvOVpGg-JBIw6eOQSs457RNloSHOqDe8C2ADSy1NQjlgCtDZQzMEtOUt6wMVM/s320/ruinous_brick_wall_29.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: large;"><span style="color: red;">دیوار</span> </span></div><div dir="rtl" style="color: orange; text-align: right;"><span style="font-size: large;">زبیگنیف هربرت </span></div><div dir="rtl" style="color: orange; text-align: right;"><span style="font-size: large;"><span style="color: black;"><span style="color: orange;">Zbigniew Herbert</span> </span> </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">پشت به دیوارمی ایستیم. جوانی مان همچون پیرهن مردی محکوم ازما گرفته شده است. صبرمی کنیم. پیش از آنکه گلوله ی چاق خود را در گردن هامان جا دهد، ده یا بیست سال می گذرد. دیوار بلند واستوار است. پشت دیوار یک درخت هست و یک ستاره. درخت دیوار را با ریشه هایش به بالا می کشد. ستاره سنگ را همچون یک موش می جود. صد سال، دویست سال دیگر پنجره یی کوچک اینجا خواهد بود. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div style="color: orange; text-align: left;"><span style="font-size: large;">WALL</span></div><div style="text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">We stand against the wall. Our youth has been taken away from us like a condemned man's shirt. We wait. Before the fat bullet lodges itself in our necks, ten or twenty years pass. The wall is high and strong. Behind the wall there are a tree and a star. The tree is lifting the wall with its roots. The star is nibbling the stone like a mouse. In hundred, two hundred years there will be a little window. </span></div><div style="color: red; text-align: left;"><br />
</div><div style="color: red; text-align: left;"><span style="font-size: small;">Zbigniew Herbert (1924-1998); <i>The Collected Poems,</i> (New York, 2007), p. 136.</span></div><div style="text-align: left;"><span style="color: red; font-size: small;">English translation by Alissa Valles </span></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-88994801361959833872012-04-03T12:26:00.000-04:002012-04-03T12:26:20.877-04:00خار ها و گل های سرخ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><div style="color: red;"><a href="https://encrypted-tbn3.google.com/images?q=tbn:ANd9GcRua3RVTwq3-7G891aA5nexQfZa-0usOBxhQg3U4kPLUmrwMcx9" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://encrypted-tbn3.google.com/images?q=tbn:ANd9GcRua3RVTwq3-7G891aA5nexQfZa-0usOBxhQg3U4kPLUmrwMcx9" /></a><span style="font-size: large;">خارها و گل های سرخ </span></div><span style="font-size: large;"><span style="color: orange;">زیبیگنیف هربرت</span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: orange;">Zbigniew Herbert </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: orange;">(1924-1998) </span></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">ایگناتیوس قدیس </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">زرد روی و آتشین </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در گذر از کنار یک گل سرخ </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">خود را بر بوته افکند</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تا گوشت و پی اش را تکه پاره کند</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">با زنگ خرقه ی سیاهش </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">مرادش این بود که </span><span style="font-size: large;">زیبایی دنیا را</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که از دل زمین </span><span style="font-size: large;">گویی از دل یک زخم </span><span style="font-size: large;"> </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">فواره می زند</span><span style="font-size: large;"> فروبنشاند </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">مانده در بستر </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">گهواره ی خارها </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">او دید </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که خون جاری از ابرواش </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">به صورت گل سرخی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بر مژگانش لخته می شد </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و دست کور </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در جستجوی خارها </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">از لمس نرم گلبرگ ها </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">سوراخ سوراخ </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">قدیس فریب خورده </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در میان تمسخر گل ها می گریست </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">خارها و گل های سرخ </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">گل های سرخ و خارها </span><br />
<span style="font-size: large;">ما در پی شادمانی هستیم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
<div dir="ltr" style="color: orange; text-align: left;"><span style="font-size: large;">THORNS AND ROSES</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><br />
</div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">Saint Ignatius</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">pale and fiery</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">passing by a rose</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">flung himself on the bush</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">mutilating his flesh</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><br />
</div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">with the bell of his black frock</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">he wished to stifle</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">the beauty of the world</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">which gushed from earth as from a wound</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><br />
</div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">and lying at the bottom</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">of the cradle of thorns </span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">he saw</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">that the blood flowing from his brow</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">was clotting on his lashes</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">in the shape of a rose</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">and the blind hand</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">seeking out thorns</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">was pierced through</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">by petals' soft touch</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><br />
</div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">the defrauded saint wept</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">amid flowers' mockeries</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><br />
</div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">thorns and roses</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">roses and thorns</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">we seek happiness </span></div><div dir="ltr" style="color: red; text-align: left;"><br />
</div><div dir="ltr" style="color: red; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;">This poem is translated from the English translation(Czeslaw Milosz & Peter Dale Scott) of:</span></span></div><div dir="ltr" style="color: red; text-align: left;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: small;">THORNS AND ROSES: Zbigniew Herbert's <i>Collected Poems</i> ( New York, 2007)</span></span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><br />
</div><div dir="ltr" style="text-align: left;"></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"> </span></div></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"> </div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-31566624262827456642012-03-13T12:58:00.000-04:002012-03-13T13:15:57.918-04:00خواهم گفت همه اش را می خواهم<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><a href="http://www.vancouveryogareview.com/wp-content/uploads/2011/08/thich-nhat-hanh-3281.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="246" src="http://www.vancouveryogareview.com/wp-content/uploads/2011/08/thich-nhat-hanh-3281.jpg" width="320" /></a></div><div dir="rtl" style="color: red; text-align: right;"><span style="font-size: large;">Zen Master THICH NHAT HANH</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: orange;">خواهم گفت همه اش را می خواهم</span> </span><br />
<span style="font-size: x-large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">اگر بپرسی چقدر می خواهم،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بتو خواهم گفت همه اش را می خواهم.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">امروز صبح، تو و من </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و مردمان همه </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در جریان حیرت انگیز یکی یی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">شناوریم. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">ما تکه های خرد خیال </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">چه راه درازی آمده ایم،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در جستجوی خویش، و برای خویش </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در ظلمت، در جستجوی وهم رهایی.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">امروز صبح، برادرم از سفر پر ماجرایش </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بازگشته است.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">اینک او بر محراب زانو زده،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">چشمانش غرقه در اشک اند. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و جانش در تمنای ساحلی تا لنگر اندازد </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">(اشتیاقی که من روزی داشتم).</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بگذار آنجا زانو زند و بگرید.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بگذار قلبش را ذره ذره اشک بریزد.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بگذار آنجا هزار سال پناه بگیرد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آنقدر که اشک هایش همه خشک شوند. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">یکی از این شب ها خواهم آمد</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و بر سر پناهش آتش خواهم افکند،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آن کلبه ی محقر بر تپه.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آتشم همه چیز را نابود خواهد کرد</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و تنها زورق زندگی اش را پس از غرقه شدن خواهد ربود.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در غایت اندوه جانش </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">پوسته ی سخت خواهد شکست.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">شعله ی کلبه ی سوزان </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">رستگاری پر شکوهش را شهادت خواهد داد.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">برایش در کنار کلبه ی درآتش</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">صبر خواهم کرد.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">اشک ها بر گونه هایم جاری خواهند شد.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آنجا خواهم بود تا هستی ی نواش را به نظاره بایستم.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و چون دستانش را در دست هایم خواهم گرفت </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و از او خواهم پرسید چقدر می خواهد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">لبخندی خواهد زد و خواهد گفت که همه اش را می خواهد--</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">همچون من. </span> </span><br />
<br />
<a href="http://flowerinfo.org/wp-content/gallery/lotus-flowers/lotus-flower-13.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="224" src="http://flowerinfo.org/wp-content/gallery/lotus-flowers/lotus-flower-13.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: x-large;"> </span><br />
<div dir="ltr" style="color: orange; text-align: left;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">Thich Nhat Hanh</span></span></div><div dir="ltr" style="text-align: left;"><div style="color: red;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">From: <i>BEING PEACE</i> (2005; Berkeley, CA)</span></span></div><div style="color: red;"><br />
</div><div style="color: red;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;"><span style="font-size: x-large;">I WILL SAY I WANT IT ALL </span></span></span></div><span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">If you ask how much do I want, </span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">I'll tell you that I want it all.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">This morning, you and I</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">and all men</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">are flowing into the marvelous stream</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">of oneness.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">Small pieces of imagination as we are,</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">we have come a long way to find ourselves</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">and for ourselves, in the dark, the illusion</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">of emancipation.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">This morning, my brother is back from his</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">long adventure.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">He kneels before the altar,</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">his eyes full of tears.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">His soul is longing for a shore to set anchor at</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">(a yearning I once had).</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">Let him kneel there and weep.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">Let him cry his heart out.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">Let him have his refuge there for a thousand years,</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">enough to dry all his tears.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">One night, I will come</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">and set fire to his shelter,</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">the small cottage on the hill.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">My fire will destroy everything</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">and remove his only life raft after a shipwreck.</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">In the utmost anguish of his soul,</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">the shell will break.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">The light of the burning hut will witness</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">his glorious deliverance.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">I will wait for him</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">beside the burning cottage.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">Tears will run down my cheeks.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">I will be there to contemplate his new being.</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">And as I hold his hands in mine</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">and ask him how much he wants,</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">he will smile and say that he wants it all---</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;">just as I did. </span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="font-size: large;"> </span> </span></div></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"> </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-31426321091558947172012-02-23T12:20:00.002-05:002012-03-14T10:38:35.114-04:00دو شعر دیگر از ک. ساتچی داناندان: روز ششم، Mon Amor<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><a href="http://tehelka.com/channels/TheHub/2011/April/23/images/ks.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="http://tehelka.com/channels/TheHub/2011/April/23/images/ks.jpg" style="color: #b45f06;" width="320" /></a></div><div dir="rtl" style="color: orange; text-align: right;"><span style="font-size: large;">دو شعر دیگر از ک. ساتچی داناندان </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"></div><div dir="rtl" style="color: red; text-align: right;"><span style="font-size: large;">روز ششم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">روز ششم بود </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که خداوند مرتکب آن اشتباه شد:</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آن حیوانی را آفرید </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که بدون عشق می گاید</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بدون اخلاص نماز می خواند </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و بدون دلیل می کشد.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">رودخانه ها حالا </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">مانعی شدند برای عبور </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و کوه ها برای صعود.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">جنگل ها از تاریکی ترسناک</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">صحرا ها از حرارت سوزان </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">خرگوش و آهوی بی گناه </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">حیوان شکاری </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">شیر خوش اندام و یوزپلنگ</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">درنده و خونخوار </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">گاو و سگ به بردگی در آمده </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">درختان حالا تنها</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">برای بریده شدن، سرب </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بی ارزش شده و طلا، بی قیمت. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آهن و نقره برای ذوب </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">برای شمشیر و نیزه شدن. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آتش اینک در بند اجاق.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">زمین مسموم، و هوا،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و کلمه. ثروت </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">عیار شد. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"> خداوند نمی توانست بیآرامد </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">نه در هفتم روز </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و نه بعد از آن هیچ روز.دیگر.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"> <span style="color: red;">Mon Amor </span></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من با چشم هایم ترا در آغوش می کشم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو با زخم هایت مرا نوازش می کنی</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من جامه های ترا یک به یک از تنت بدر می کنم</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو لکه های خونت را پاک می کنی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من لبهای ترا می مکم</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">اسید تو مرا می سوزد </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من زبان ترا مزمزه می کنم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">قصه های نا گفته ی تو دهان مرا ترش می کنند </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من تکمه های پستان ترا راست می کنم</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو بر فرزند قهر کرده ات سوگ می خوری </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من انگشت هایم را بر شکم تو می دوانم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو آنچنان که تجاوزی را بیاد آورده یی از جا می جهی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من با پشت تو بازی می کنم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو با فاصله ها سنگین و سنگین تر می شوی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من لب هایم را بر گلبرگ های تو می فشارم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو کودکان یتیم شده مان را به یاد من می آوری </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من درون تو می شوم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو همچون شهری جنگ زده فریاد می کشی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من ترا تا رنگین کمان بر می کشم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تو در بارانی از بمب ها به اوج می رسی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من می شکنم و در درون تو پراکنده می شوم </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">ترکش های من ترا سوراخ سوراخ می کنند </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">از عشق </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">خون می چکد </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در زندان ها. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div style="color: red; text-align: left;"><span style="font-size: large;">K. Satchidanandan: Sixth Day & Mon Amor</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"><span style="color: red;">From: <i>Stammer and other Poems </i> </span><span style="color: red;"> </span> </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-75715691289050915772012-02-22T14:07:00.049-05:002012-02-22T16:14:36.297-05:00از مرگ، بدون مبالغه<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><a href="http://studioopinii.pl/wp-content/uploads/2012/02/szymborska1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="http://studioopinii.pl/wp-content/uploads/2012/02/szymborska1.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: x-large;"><span style="color: red;">از مرگ، بدون مبالغه</span></span><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: red;"> </span><span style="color: orange;">ویسوواوا شیمبورسکا</span></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: x-large;">(۱۹۲۳-۲۰۱۲) </span><br />
<br />
<br />
<span style="font-size: x-large;"> </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تحمل یک شوخی را ندارد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">نمی تواند ستاره یی پیدا کند، پلی بسازد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">از بافندگی و معدنچی گری و کشاورزی و کشتی سازی و شیرینی پزی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">هیچ نمی داند.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">در نقشه هایمان برای فردا </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">حرف آخر با اوست،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که این همیشه امریست نامربوط.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">حتی از عهده ی آنچه بخشی از کسب و کارش است </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بر نمی آید:</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">قبری بکند،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تابوتی بسازد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">پشت سرش را خودش آب و جارو کند. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">دل مشغول کشتن،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">کارش را بی قواره انجام می دهد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بی سر و سامان، بدون مهارت،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">گویی هر کدام ما قتل اول اوست.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آه، فتح و فتوحی هم دارد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">ولی شکست های بی شمارش را ببین،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">ضربه های اصابت نکرده،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و تلاش های مکررش! </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">گهگاه رمقی ندارد </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که مگسی را درهوا بپراند،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">چه کرم های صد پای بسیار </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که در خزیدن از او پیشی گرفته اند. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">آن همه پیاز گل، تخمدان،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">شاخک، بال ماهی، آوند،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">پر وبال وقت جفت گیری، و خز زمستان </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">همه گواه آنند که از کار نیم بندش</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">عقب افتاده است.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">نیت شر بی ثمر است</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و حتی دست یاریگر ما با جنگ ها و قیام ها </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تا بحال بسنده نبوده است.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">قلب ها در تخمک ها می تپند،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">استخوان بندی اطفال می بالد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">دانه ها، سخت مشغول کار، اولین جفت ریزبرگ هایشان را جوانه می کنند</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">و گاه حتی درختان بلند به کناری می افتند. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">هرکس که ادعا می کند که مرگ قادرمطلق است،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">خود برهان زنده ایست،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که نیست. </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">زندگی یی نیست </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">که نتواند جاودانه باشد،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">حتی اگر برای یک لحظه.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">مرگ،</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">همیشه همین یک لحظه دیر می رسد.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">بیهوده با دستگیره ی دری نادیدنی </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تقلا می کند.</span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">تا آنجا که رسیده یی، </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">دیگر ناشده نمی شود. </span><br />
<br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><div dir="ltr" style="text-align: left;"><span style="font-size: large;"> <span style="font-size: small;"> </span></span><span style="font-size: small;"><b>Wisława Szymborska; On Death, Without Exaggeration </b></span></div></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"> </span></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-46888172724971273272011-10-17T09:55:00.000-04:002011-10-17T09:58:19.130-04:00مرثیه های دوئینو -- شماره ی ۲<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYiBT-uoMyhmlOF5TC2PQ0v8E0xz8EAr3V36HWOilt3fmS-6FvhYuSG8N_LGFtFm4yNiLLlP3Z3pqPtUGFngOlXy94rBTydYEAbVYNiUpjaLZsfaO5jbgCQ6bFHGrwMh1-sgSW_ngYAhQ/s400/Rilke-w.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYiBT-uoMyhmlOF5TC2PQ0v8E0xz8EAr3V36HWOilt3fmS-6FvhYuSG8N_LGFtFm4yNiLLlP3Z3pqPtUGFngOlXy94rBTydYEAbVYNiUpjaLZsfaO5jbgCQ6bFHGrwMh1-sgSW_ngYAhQ/s320/Rilke-w.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: large;"><br />
</span></div><div dir="rtl" style="color: #b45f06; text-align: right;"><span style="font-size: large;">مرثیه های دوئینو -- شماره ی ۲ </span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">متن و فایل صوتی <a href="http://rezaghassemi.com/poem_99_Rainer_Maria_Rilke.htm">برگردان مرثیه ی شماره ۲ دوئینو </a></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"> اثر <span style="color: #cc0000;">راینر ماریا ریلکه</span> منتشر شد.</span><span style="font-size: large;"> </span></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-56360493743072817032011-06-05T12:53:00.011-04:002011-06-09T21:42:35.843-04:00لکنت، طبل، کاکتوس<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" dir="rtl" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.dkpd.com/pages/80476.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="163" src="http://www.dkpd.com/pages/80476.jpg" width="100" /></a></div><a href="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRWLboac2eMAHb68DOtbqe6P6W21TDC2zIBcYaGIF3geRxF91KF" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="176" src="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRWLboac2eMAHb68DOtbqe6P6W21TDC2zIBcYaGIF3geRxF91KF" width="116" /></a><br />
<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><div dir="rtl"><div dir="rtl"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: x-large;"><br style="color: #cc0000;" /><span style="color: #cc0000;"> لکنت، طبل، کاکتوس </span><br style="color: #cc0000;" /><span style="color: #cc0000;"> سه شعر از ک. ساتچی داناندان</span> </span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
ک. ساتچی داناندان <span style="color: #e69138;">(K. Satchidanandan) </span> متولد سال ۱۹۴۶ در یکی از </span></span></div><div dir="rtl"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">ایالات جنوبی هند است. <br />
زبان اصلی شعر او زبان محلی مالایالام است که با زبان تامیل قرابت دارد.<br />
مجموعه های شعر او به زبان اصلی و بسیاری از زبان های دیگر دنیا به انتشار <br />
رسیده اند. ترجمه ی انگلیسی تعداد زیادی از اشعار او توسط خود او انجام<br />
گرفته است. سه شعر زیر از مجموعه ی <span style="color: #e69138;">(STAMMER And Other Poems)</span><br />
انتخاب و از ترجمه ی انگلیسی شاعر به پارسی برگردانده شده اند. <br />
برای آشنایی بیشتر با زبان مالایالام </span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">به</span></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"> <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Malayalam">Malayalam</a> مراجعه کنید.<br />
برای وبلاگ شخصی شاعر به <a href="http://satchida.blogspot.com/">CACTUS</a> . <br />
<br />
</span> <span style="font-size: large;"><span style="color: #cc0000; font-size: x-large;">لکنت</span><br />
<br />
لکنت عیب نیست:<br />
از انواع بیان است.<br />
<br />
لکنت سکوتی ست که <br />
میان کلمه و معنا فرو می افتد،<br />
مثل لنگی که سکوتی ست که<br />
میان کلمه و عمل فرو می افتد.<br />
<br />
لکنت پیش از زبان آمد <br />
یا از پس آن؟<br />
آیا تنها یک گویش است <br />
یا خود زبان؟ این سوالات <br />
زبان دان ها را به لکنت می اندازد.<br />
<br />
هر بار که لکنت می زنیم </span> </span></div><div dir="rtl"><span style="font-size: large;"> به خدای معآنی </span></div><div dir="rtl"><span style="font-size: large;">قربانی یی هدیه می کنیم. <br />
<br />
وقتی که تمام یک ملت لکنت می زنند،<br />
لکنت زبان مادری شان می شود:<br />
مثل حال امروز ما.<br />
<br />
خدا هم باید لکنت زده باشد <br />
وقتی که آدمی را خلق می کرده است.<br />
همین است که کلمات آدمی <br />
معانی مختلف دارند.<br />
همین است که هر چه بر زبان می راند <br />
از دعا هایش گرفته تا اوامرش <br />
لکنت می زند،<br />
مثل شعر. <br />
<br />
<br />
<span style="color: #cc0000; font-size: x-large;">طبل</span> <br />
<br />
کودکی حریص اینکه بداند<br />
صدای طبل از کجا می آید،<br />
روزی پوسته اش را بالا زدم <br />
و درونش را نگاه کردم.<br />
<br />
درونش جنگلی بود <br />
جانوران در غرش،<br />
باران قطع نا شدنی، <br />
رود در تلاطم،<br />
باد لحظه لحظه سوزان تر،<br />
خدایی رام نشده سوار بر گاو میشی <br />
در شیپوری می دمید.<br />
<br />
پوسته ی طبل را با دستانی لرزان<br />
بر جایش گذاشتم.<br />
<br />
اینک هر بار که صدای طبل را می شنوم،<br />
به جنگلی وحشی می رسم،<br />
در بارانی شدید،<br />
بر جزیره یی میان اقیانوس،<br />
و در آنجا صبر می کنم،<br />
که توفان به آخر رسد،<br />
و خورشید زنده سر بر کند،<br />
از ستیغ کوه و دوستم،<br />
از خشکی فرا رسد،<br />
با گل ها <br />
و با یک قلم.<br />
<br />
<br />
<span style="color: #cc0000; font-size: x-large;">کاکتوس </span> <br />
<br />
خارها زبان من اند. <br />
من وجود خویش را <br />
با لمسی خونین اعلام می کنم. <br />
<br />
این خار ها روزی گل بوده اند.</span></div><div dir="rtl"><span style="font-size: large;">من از عاشقان بی وفا بیزارم.</span></div><div dir="rtl"><span style="font-size: large;"> شاعران بیابان ها را رها کرده اند <br />
که به بوستان ها باز گردند. <br />
اینجا تنها شترانند و بازرگانان <br />
که گل های مرا تا غبار لگد کوب می کنند. <br />
<br />
یک خار برای هر قطره ی نایاب آب.<br />
من پروانه ها را وسوسه نمی کنم،<br />
پرنده ای در ستایش من نمی خواند،<br />
من به خشکسالی تن نمی دهم. </span></div><span style="font-size: large;"><br />
</span> <br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-size: large;">من زیبایی دیگری می سازم،<br />
</span> <span style="font-size: large;">در ورای مهتاب،<br />
</span> <span style="font-size: large;">در این سوی رویا ها،<br />
</span> <span style="font-size: large;">زبانی موازی <br />
</span> <span style="font-size: large;">برنده و رخنه گر</span><span style="font-size: large;">.</span></div><div style="text-align: right;"></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><br />
</span><span style="font-size: large;"></span></div></div></div></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-4511151159777241472011-06-04T12:06:00.030-04:002011-10-17T09:58:19.131-04:00مرثیه های دوئینو و غزلیات اورفئوس<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: right;"><div style="text-align: right;"><div style="text-align: right;"><div style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><b><br />
</b></span></div></div></div><a href="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRi_8BixD7Wf5or8A6OwQ6_BQEQ0RYXmGCHA-WQlWnRKK3KKVTS" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcRi_8BixD7Wf5or8A6OwQ6_BQEQ0RYXmGCHA-WQlWnRKK3KKVTS" width="225" /></a><span style="font-size: large;">ترجمه ی کامل <span style="color: red;">"مرثیه های دوئینو"</span> و <span style="color: #cc0000;">"غزلیات اورفئوس"</span> اثر<span style="color: #b45f06; font-size: large;"> </span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="color: #b45f06; font-size: x-large;"><span style="color: #cc0000;">راینر ماریا ریلکه</span></span><span style="color: #cc0000;"> <span style="background-color: black; color: white;">در</span> </span>جریان است.</span><br />
<span style="font-size: large;"> برای ترجمه ی مرثیه ی اول دوئینو و شش غزل از غزلیات اورفئوس و همچنین فایل صوتی این ترجمه ها </span><span style="font-size: large;">به</span><span style="font-size: large;"> </span><br />
<span style="font-size: large;"> <a href="http://www.rezaghassemi.com/poem_97_Rainer_Maria_Rilke.htm">مرثیه های دوئینو و غزلیات اورفئوس</a> </span><br />
<span style="font-size: large;"> </span><span style="font-size: large;">مراجعه کنید. </span></div><div dir="rtl" style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif; text-align: right;"><br />
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: right;"><b><i><span style="color: #b45f06; font-size: medium;">Reiner Maria Rilke: Duineser Elegien und Die Sonette an Orpheus</span></i></b><span style="font-size: large;"> </span></div></div></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-78406257808775376962011-03-30T14:38:00.014-04:002011-06-15T16:00:01.402-04:00ترانه یی در بیابان<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><div style="text-align: right;"><div style="text-align: right;"><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: small;">کتاب <span style="color: red;">خشخاش و خاطره</span> (۱۹۵۲) شامل ۴ زیر مجموعه و ۵۶ شعر است.</span> </span></b></div></div></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><a href="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTIJ0PnhZyLAgcaZnHBMcxUWXHeh1_9xDGr97PIymHUXBp4ROp2NQ" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://t2.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTIJ0PnhZyLAgcaZnHBMcxUWXHeh1_9xDGr97PIymHUXBp4ROp2NQ" /></a><b><span style="font-size: medium;"> <span style="font-size: small;">برای ترجمه ی شش شعر دیگر از همین کتاب به <a href="http://www.rezaghassemi.com/poem_95.htm">شش شعر از پال سلان</a> مراجعه کنید.</span> <br />
<span style="font-size: large;"><br />
</span></span></b><br />
<h3 class="post-title entry-title" style="color: red;"><a href="http://hmpouria-gingobiloba.blogspot.com/2011/03/blog-post_30.html" style="color: red;">ترانه یی در بیابان--از کتاب "خشخاش و خاطره"</a><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><span style="color: red;"> </span></span></span></b></h3><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><span style="color: red;">پال سلان (۱۹۷۰-۱۹۲۰) </span></span></span></b><br />
<br />
<span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;">حلقه گلی آراسته شده از سیاه برگ های نواحی آکرا:<br />
آنجا که توسن خود رکاب زدم و خنجری به پشت مرگ.<br />
و از پیاله های چوبین خاکسترچشمه ها را نوشیدم</span></span><br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"> و لب کلاه بران برسر برخرابه های بهشت تاختم. </span></span></div><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"> <br />
چرا که مرده اند فرشتگان و کور شده پروردگار در نواحی آکرا، <br />
و کسی آنان را که به آرامش به خواب رفته اند برای من نمی پاید.<br />
تکه تکه شده ماه، آن میخک نواحی آکرا:<br />
و همچون خارزار می شکفند دستان حلقه ی زنگاری به دست. <br />
<br />
چنین بایدم سرانجام به بوسه یی کمرخم کنم آنگاه که به دعا ایستاده اند در آکرا...<br />
چه نابکار بود زره پوش شب، از قلاب هایش خون سرازیر!<br />
و من اینک برادرخندان لب اینانم، فرشته ی پولاد پوش آکرا.<br />
و این نام راهنوزبرزبان می رانم و درآتش گونه هایم می سوزم. </span></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-size: large;"><br />
</span> <span style="font-size: x-small;"><br />
</span> <span style="color: orange;">Paul Celan</span>: </span><span style="color: orange; font-size: small;"><i><a class="new" href="http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Mohn_und_Ged%C3%A4chtnis&action=edit&redlink=1" title="Mohn und Gedächtnis (page does not exist)">Mohn und Gedächtnis</a>; </i><span class="spell"> </span><a class="spell noline" href="http://www.google.ca/search?hl=en&client=firefox-a&hs=5VL&rls=org.mozilla:en-US:official&sa=X&ei=KnSTTfWrBcyG0QH4jv3MBw&ved=0CBQQBSgA&q=Ein+lied+in+der+w%C3%BCste&spell=1">Ein Lied in der <i>Wüste</i></a></span></b> <br />
<b><span style="font-size: medium;"> </span></b></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-9878616332843144862011-03-29T12:28:00.006-04:002011-06-09T09:53:36.804-04:00نیمی از زندگی<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b></b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b></b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b></b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b></b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b></b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">نیمی از زندگی</span> </b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">فریدریش هولدرلین</span> </b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><a href="http://www.teeweg.de/de/varia/hoelder/weh.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://www.teeweg.de/de/varia/hoelder/weh.jpg" width="243" /></a><span style="font-size: medium;"><b><span style="font-size: x-large;"> </span></b></span><span style="font-size: medium;"><b><br />
آویخته </b></span><span style="font-size: medium;"><b>دردریا</b></span><span style="font-size: medium;"><b> زمین</b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><b>با گلابی های زرد <br />
و پرازگل های سرخ وحشی، <br />
شما قوهای نجیب و زیبا، <br />
و از بوسه ها مست <br />
سرفروبرده </b></span><br />
<div style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b> درآب قدسی هوشیار. </b></span></div><span style="font-size: medium;"><b> <br />
وای برمن، کجا بیابم، <br />
</b></span><span style="font-size: medium;"><b> گل هارا </b></span><span style="font-size: medium;"><b>به وقت زمستان،<br />
کجا آفتاب را <br />
و سایه های زمین را؟<br />
دیوارها برپایند <br />
بی کلام و سرد، در باد <br />
چکاچاک پرچم هاست.</b></span></div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><br />
</div><div dir="rtl" style="text-align: right;"><span class="tl"></span></div><h3 class="r"><span style="font-size: small;"><a class="l" href="http://myweb.dal.ca/waue/Trans/Hoelderlin-Haelfte.html">Friedrich Hölderlin: <i>Hälfte des Lebens</i></a></span></h3><div dir="rtl" style="text-align: right;"></div><div dir="rtl"></div><div dir="rtl"><span style="font-size: medium;"><b> </b></span></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-12601594284425311392011-03-24T16:49:00.002-04:002011-06-09T09:53:36.810-04:00تاخت وتازبهار<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="rtl" style="text-align: right;"><div dir="rtl" style="color: red;"><b><br style="font-family: garamond,serif;" /></b></div><div dir="rtl" style="color: red;"><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: garamond,serif;"><span style="font-size: x-large;">تاخت وتازبهار</span></span></span></b></div><a href="http://www.boa-bw.de/downloads/frei/27/0/www.s-line.de/homepages/ebener/Eichendorff-Brd0280.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.boa-bw.de/downloads/frei/27/0/www.s-line.de/homepages/ebener/Eichendorff-Brd0280.jpg" /></a><b><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: garamond,serif;"><span style="color: red;">یوزف فون آیشندرف--Joseph von Eichendorff</span> </span><br style="font-family: garamond,serif;" /><br style="font-family: garamond,serif;" /> <span style="font-family: garamond,serif;"> بر فراز دل نگرانی هاتان </span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">از بلندای کوه به دشت نگه کردم،</span><br style="font-family: garamond,serif;" /> <span style="font-family: garamond,serif;">پر از هزار صبح نیک</span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">جهان در شکفتن ایستاده بود. </span><br style="font-family: garamond,serif;" /> <br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">درنگ چرا به بطالت و غفلت ؟</span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;"> آنچه زیباست از آن تو خواهد بود.</span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">ظرافت و ناز جهان همین است</span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">و می خواهد به تصاحب تو درآید.</span><br style="font-family: garamond,serif;" /> <br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">بگذارید شیپور ها بغرند </span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">و در دشت طبل ها بتازند،</span><br style="font-family: garamond,serif;" /> <span style="font-family: garamond,serif;">یاران در ولوله اند </span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">آنجا که بیرق راستی موج می زند.</span><br style="font-family: garamond,serif;" /> <br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">در آبادی ها می رانیم </span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;"> و قلعه ها سو سو می کنند.</span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">اندام زیبا، خویشتن از لانه بدر آور </span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">و بر پشت اسب همراه ما برآ.</span><br style="font-family: garamond,serif;" /> <br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">و چون شکفتن به سر آید، </span><br style="font-family: garamond,serif;" /><span style="font-family: garamond,serif;">هنوز حیران و خیره در شفق </span><br style="font-family: garamond,serif;" /> <span style="font-family: garamond,serif;">در آخرین قرارگاه شب، جستان و<br />
خیزان </span><span style="font-family: garamond,serif;">انفجار می کنیم. </span><br style="font-family: garamond,serif;" /> </span></b></div></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-1376260138051540585.post-57482618558584506272011-03-24T14:17:00.008-04:002011-06-15T16:03:04.709-04:00دو برگه ی گینگو<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://hermetic.com/sabazius/goethe.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://hermetic.com/sabazius/goethe.jpg" width="262" /></a></div><br />
<div dir="rtl" style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b><br />
<span style="font-size: x-large;"><span style="color: red;">دو برگه ی گینگو</span></span></b></span><br />
<span style="font-size: medium;"><b><span style="font-size: x-large;"><span style="color: red;"> <span style="font-size: large;">یوهان ولفگانگ گوته</span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span></span><span style="font-size: large;"><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span></b><span style="font-size: large;"><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> برگ این درخت که ازمشرق به بوستان من سپرده شده است، </span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> معنایی نهفته برای ذوق، چونان تهذیب برای دانایان، ارزانی می کند. </span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> آیا این " یک " وجود زنده است که خود را در خویش قسمت کرده،</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> یا اینها دو تایند وچنین می کنند که آدمی آنها را " یک " انگارد؟</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> اندیشه ی راست را به پاسخ این سؤال شاید که یافته ام: </span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> تو از ترانه های من در نمی یابی که من یکی و دو تایم؟</span><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </span></span><b><br />
<u style="color: orange;"><span style="font-family: inherit;"><span style="font-family: inherit;">دیوان غربی-شرقی: زلیخا نامه</span></span></u><i style="font-family: inherit;"> </i> <br />
</b></span><span style="color: orange; font-size: x-small;"><span id="search"><i>Johann Wolfgang Goethe</i>: <i>Westöstlicher</i> Divan</span></span><span id="search"><span class="tl"></span></span></div><span style="font-size: medium;"><b> </b></span></div>H.M.Pouriahttp://www.blogger.com/profile/02769565355595686147noreply@blogger.com0